Begraven of cremeren?

Plaatje bij artikel cremeren of begraven?

Ongeschreven regel

Christenen worden begraven. Dit is een soort ongeschreven regel in het Christendom. Er zijn heel veel boeken en voorlichtingsbrochures te vinden en te verkrijgen om de Christen uit te leggen waarom begraven voor Christenen eigenlijk de enige keuzemogelijkheid is. De gedachte daarbij is, dat het lichaam wordt gezaaid, waaruit dan de nieuwe mens te zijner tijd tevoorschijn zal komen. En daarvoor gebruikt men o.a. 1 Korinthe 15:42-44, waar het gaat over zaaien en de vrucht die daaruit voortkomt. Alleen, het gaat daar helemaal niet over het menselijk lichaam, maar over het verschil in heerlijkheid tussen de oude en de nieuwe schepping.

Romeinen 12:1

Het lichaam zaaien zou men beter doen, terwijl het nog functioneert en adem kan halen. Zaad is leven, belooft leven, kracht en heerlijke, nieuwe dingen. Zaaien heeft de betekenis van leven uitstrooien, leven plengen, van overgave. Het lichaam zaaien heeft ongeveer dezelfde betekenis als dat wat staat in Romeinen 12:1: Ik bid u dan broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehagelijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst.

2 Korinthe 5:19

Of wat dacht u van 2 Korinthe 5:19: Want God was in Christus de wereld met Zichzelven verzoenende, hun zonden hun niet toerekenende; en heeft het Woord der Verzoening (ook) in ons gelegd. Dat laatste was een zaaiactie van God Zelf.

Het Woord der Verzoening

Niet alleen dat wijzelf door dat Woord der Verzoening verzoend zijn met God, maar ook, dat wij nu uit alle macht dat Woord der Verzoening zelf zouden hanteren naar anderen toe. En dan niet in de eerste plaats in prediking, maar in het leven ervan.

Het zaad moet verrotten

Zodra zaad in de aarde is gevallen, begint het te vergaan, te ontbinden, te verrotten. Onze oude ik, ons eigen ik, moet verdwijnen. Dat is hetzelfde als: onze lange tenen intrekken, ons eigen ik niet meer zo belangrijk achten, aan onze hemelse Vader vragen om een groot hart en de dienstbaarheid en liefde die daarbij horen. Zodat we anderen leren accepteren zoals ze zijn, ongevraagd hen vergevende wat zij ook voor eigenaardigheden mochten vertonen. Ons eigen oordeel opschorten en vragen naar Gods gezichtspunt. Want God heeft het Woord der verzoening in de eerste plaats ook in Zijn eigen hart gelegd en hanteert dat voor ons, die Hem geloven.

Dat is zaaien

• Het hanteren van het Woord der Verzoening, in prediking en levenshouding, dat is zaaien.

• Luisteren naar Zijn Woord met ons hele hart, dat is zaaien.

• Hij moet wassen, en ik moet minder worden, dat is zaaien.

• Overgave aan het Woord en Werk van de Zaligmaker, dat is zaaien.

• Leven uit de rijkdom van Gods grote genade voor mij en voor anderen, dat is zaaien.

• Vertrouwen op Zijn hulp ter bekwamer tijd, dat is zaaien.

• Weten dat Hij voor zijn dienstknechten zorgdraagt en daaruit leven, dat is zaaien.

• Omgaan met de hemelse Vader, spreken met Hem in Zijn heiligdom, dat is zaaien.

• Ons oog en hart gericht houden op Hem en Zijn Woord alleen, dat is zaaien.

• Geloven en weten dat we niets te verliezen hebben (Romeinen 8), dat is zaaien.

Verschil in kwaliteit tussen oude en nieuwe schepping

Wat dan uit het gezaaide wordt opgewekt, heeft niets te maken met enkel en alleen een lichaam, maar is zo heel veel meer. Het verschil in kwaliteit tussen een oude, vergankelijke, tijdelijke en in ongerechtigheid gevallen schepping en de eeuwige, in gerechtigheid blijvende, nieuwe schepping. En dat niet te zijner tijd, maar nu, in het heden, in onze functionerende en ademende lichamen.

De Heilige Geest

En hoewel men zegt dat het verbranden van gestorven lichamen van gelovigen “not done” is, kan over vuur en verbranden in feite al het voorgaande ook gezegd worden. De Heilige Geest wordt ons in de Bijbel voorgesteld als Vuur van God. Het “stellen van onze lichamen” uit Romeinen 12:1, is een offerande. Offeranden worden op het altaar gelegd en worden door het vuur verteerd. Het vuur maakt de offerande weer levend.

Gods Heilig Offervuur

Geslacht werden wij 2000 jaar geleden, tegelijk met de Here Jezus, aan het kruis op Golgotha. En nu hebben we de keuze. Willen we leven? Dan bieden we onszelf aan als offerande en worden we in vuur en vlam gezet door de Heilige Geest van God. Dat vuur van Gods Geest wil ons hele leven verteren en veranderen. Gods Geest verandert de offerande van een aardse, uit aardse gedachten en aardse dingen bestaand wezen, in een Geestelijk, Hemels, Goddelijk wezen. Iets wat op kan stijgen tot God en waarvan de Schrift ons belooft, dat het gelijkvormig zal zijn aan Gods Wezen.

Begraven of cremeren van ons gestorven lichaam?

Het is van geen enkel belang, zolang het maar gebeurd is toen wij nog adem – Geest – konden halen.

Ons voorbeeld

Er zijn vele gelovigen in de geschiedenis geweest, die op allerlei minder prettige manieren van deze aarde verdwenen zijn. Ze zijn gemarteld, verbrand, verdronken, in stukken gezaagd, geradbraakt, gevierendeeld, onthoofd en ga zo maar door. Zij vertellen ons dat wat er met hun aardse lichamen gebeurd is, voor of na hun dood, er helemaal niets aan toe of af doet. Het is van belang dat zij hun lichamen gezaaid en geofferd hadden, terwijl zij nog hier op aarde waren. Laten we dat voorbeeld maar navolgen.

En dan nog dit:

God heeft Zichzelf gezaaid in deze oude schepping. Hij verdraagt, al minstens sinds de val van Lucifer, deze oude, zondige, Hem verachtende en hatende wereld en stort Zichzelf daarin uit met al Zijn liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en matigheid. En raad eens wat. Op de Jongste Dag zal deze oude aarde brandende vergaan en de elementen zullen versmelten en wat blijft over? De vrucht van al Gods arbeid: een fonkelnieuwe, van al Gods heerlijke eigenschappen doordrenkte, Nieuwe Schepping. Dat is nog eens zaaien!

1 Korinthe 15:40-45

En er zijn hemelse lichamen, en er zijn aardse lichamen; maar een andere is de heerlijkheid der hemelse, en een andere der aardse. Een andere is de heerlijkheid der zon, en een andere is de heerlijkheid der maan, en een andere is de heerlijkheid der sterren; want de ene ster verschilt in heerlijkheid van de andere ster. Alzo zal ook de opstanding der doden zijn. Het lichaam wordt gezaaid in verderfelijkheid, het wordt opgewekt in onverderfelijkheid; Het wordt gezaaid in oneer, het wordt opgewekt in heerlijkheid; het wordt gezaaid in zwakheid, het wordt opgewekt in kracht. Een natuurlijk lichaam wordt er gezaaid, een geestelijk lichaam wordt er opgewekt. Er is een natuurlijk lichaam, en er is een geestelijk lichaam. Alzo is er ook geschreven: De eerste mens Adam is geworden tot een levende ziel; de laatste Adam tot een levendmakenden Geest.

Romeinen 12:1

Ik bid u dan, broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehagelijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst.

2 Korinthe 5:19

Want God was in Christus de wereld met Zichzelven verzoenende, hun zonden hun niet toerekenende; en heeft het woord der verzoening in ons gelegd.

Johannes 3:30

Hij moet wassen, maar ik minder worden.

Romeinen 8:31-39

Wat zullen wij dan tot deze dingen zeggen? Zo God voor ons is, wie zal tegen ons zijn? Die ook Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft, maar heeft Hem voor ons allen overgegeven, hoe zal Hij ons ook met Hem niet alle dingen schenken? Wie zal beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods? God is het, Die rechtvaardig maakt. Wie is het, die verdoemt? Christus is het, Die gestorven is; ja, wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook ter rechter hand Gods is, Die ook voor ons bidt. Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking, of benauwdheid, of vervolging, of honger, naaktheid, of gevaar, of zwaard? (Gelijk geschreven is: Want om Uwentwil worden wij den gansen dag gedood; wij zijn geacht als schapen ter slachting.) Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem, Die ons liefgehad heeft. Want ik ben verzekerd, dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen, Noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onzen Heere.

Hebreeën 11:36-38

En anderen hebben bespottingen en geselen geproefd, en ook banden en gevangenis; Zijn gestenigd geworden, in stukken gezaagd, verzocht, door het zwaard ter dood gebracht; hebben gewandeld in schaapsvellen en in geitenvellen; verlaten, verdrukt, kwalijk gehandeld zijnde; (Welker de wereld niet waardig was) hebben in woestijnen gedoold, en op bergen, en in spelonken, en in holen der aarde.

Galaten 5:22

Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.

2 Petrus 3:7-13

Maar de hemelen, die nu zijn, en de aarde, zijn door hetzelfde woord als een schat weggelegd, en worden ten vure bewaard tegen den dag des oordeels, en der verderving der goddeloze mensen. Doch deze ene zaak zij u niet onbekend, geliefden, dat een dag bij den Heere is als duizend jaren, en duizend jaren als een dag. De Heere vertraagt de belofte niet (gelijk enigen dat traagheid achten), maar is lankmoedig over ons, niet willende, dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen. Maar de dag des Heeren zal komen als een dief in den nacht, in welken de hemelen met een gedruis zullen voorbijgaan, en de elementen branden zullen en vergaan, en de aarde en de werken, die daarin zijn, zullen verbranden. Dewijl dan deze dingen alle vergaan, hoedanigen behoort gij te zijn in heiligen wandel en godzaligheid! Verwachtende en haastende tot de toekomst van den dag Gods, in welken de hemelen, door vuur ontstoken zijnde, zullen vergaan, en de elementen brandende zullen versmelten. Maar wij verwachten, naar Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, in dewelke gerechtigheid woont.

Het is mijn bedoeling en ook die van mijn man Ad Leeuwenhage, om met deze website de Naam van onze Heiland, de Here Jezus Christus, groot te maken en u aan te zetten tot nadenken over het Woord van God, de Bijbel.

Latest Comments
  1. Ruben Hadders

    Beste Wil,

    Ik ben het niet met je eens dat het “van geen enkel belang” is of ons oude lichaam wordt begraven of gecremeerd. Integendeel, het is van grote (symbolische) waarde! Want hoewel het lichaam inderdaad vergaat, is de boodschap (het getuigenis) dat dat het einde niet is. Het oude zal worden opgewekt om nieuw te worden! Jacob Klein Haneveld heeft daar ooit nog eens een mooie brochure aan gewijd onder de titel “Ik geloof de opstanding des vleses”.

    Hartelijke groet,

    Ruben

  2. Wilma

    Beste Ruben,

    Het oude zal niet opgewekt worden, want dat is vergankelijk, het onvergankelijke zal opgewekt worden. Dat staat duidelijk in het geciteerde vers van 1 Kor.15:40
    Het is mooi dat wij onze gelovigen overledenen kunnen begraven, zodat wij kunnen spreken over de betekenis van zaaien en opwekken, maar zoals Wil al zei, dat kunnen vele gelovigen door omstandigheden niet altijd doen. Het is hier heel duidelijk beschreven wat zaaien en opwekking ten diepste betekent!

    Hartelijke groet,

    Wilma

  3. Gretha

    Heel mooi Wil en Wilma deze uitleg en ben het helemaal met jullie eens en deel jullie mening en als ik de keuze zou hebben dan heeft begraven mijn voorkeur…. omdat de symbolische waarde inderdaad prachtig is Ruben.
    Voor God maakt het niet uit of je verdronken, gevierendeeld of verbrand bent wij zijn “heel” in Christus!

  4. Bram de Gooijer

    1Co 15:50 Doch dit zeg ik, broeders, dat vlees en bloed het Koninkrijk Gods niet beerven kunnen, en de verderfelijkheid beerft de onverderfelijkheid niet.
    1Co 15:51 Ziet, ik zeg u een verborgenheid: wij zullen wel niet allen ontslapen, maar wij zullen allen veranderd worden; 1Co 15:52 In een punt des tijds, in een ogenblik, met de laatste bazuin; want de bazuin zal slaan, en de doden zullen onverderfelijk opgewekt worden, en wij zullen veranderd worden. 1Co 15:53 Want dit verderfelijke moet onverderfelijkheid aandoen, en dit sterfelijke moet onsterfelijkheid aandoen.
    1Co 15:54 En wanneer dit verderfelijke zal onverderfelijkheid aangedaan hebben, en dit sterfelijke zal onsterfelijkheid aangedaan hebben, alsdan zal het woord geschieden, dat geschreven is: De dood is verslonden tot overwinning.

    Wij zijn reeds met Christus gestorven en opgestaan uit de dood ( uitgebeeld in de doop) en wachten NU op de verschijning van onze Heer en Heiland Jezus Christus opdat ons vernederd lichaam veranderd zal worden en gelijkvormig aan Zijn verheerlijkt lichaam.

    Php_3:21 Die ons vernederd lichaam veranderen zal, opdat hetzelve gelijkvormig worde aan Zijn heerlijk lichaam, naar de werking, waardoor Hij ook alle dingen Zichzelven kan onderwerpen.

    2Ti_2:11 Dit is een getrouw woord; want indien wij met Hem gestorven zijn, zo zullen wij ook met Hem leven;

    1Co_1:7 Alzo dat het u aan gene gave ontbreekt, verwachtende de openbaring van onzen Heere Jezus Christus.
    Tit_2:13 Verwachtende de zalige hoop en verschijning der heerlijkheid van den groten God en onzen Zaligmaker Jezus Christus;

    Helaas zijn er maar al te veel die deze verwachting door menselijke filosophie en onbijbelse leer begraven hebben !

  5. Andreas

    Ik vind het niet echt nodig om de discussie op te zetten over deze vraag. Als oprecht gelovige ben ik naar de Geest reeds opgestaan uit de dood. wedergeboren dus. Dat ik kies voor begraven en tegen crematie is een puur gevoelsmatige zaak.
    Onze ouders werden gecremeerd, nu is er niets meer van hen over, zelfs geen graf.
    Geen tastbare herinneringen, behalve misschien foto’s.
    De centrale vraag is of ze wedergeboren zijn of niet, niet of ze begraven of gecremeerd zijn. Begraven helpt niet tegen ongeloof.
    Vertroosting vind ik in het besef dat degenen die in Christus gestorven zijn, niet voor altijd verdwenen zijn, maar dat we hen weer zullen ontmoeten bij de Heere. Ik zie uit naar die ontmoeting…
    Andreas

  6. Sjors Roosenbrand

    Tenzij er sprake is van overmacht, zou ik ervoor kiezen om te begraven. Van het begin tot het einde van de Bijbel wordt begraving gepraktiseerd. Zelfs wanneer begraven moeilijk was werd er zeer veel moeite voor gedaan om dit toch te bewerkstelligen, ik hoef dan maar te lezen over de beenderen van Jozef die 400 jaar lang in Egypte werden bewaard om uiteindelijk in het Beloofde Land begraven te worden (Gen.50:24-25; Ex.13:19 en Joz.24:32). Ook God zelf praktiseert begraven (Deut.34:5-6). Jezus werd ook begraven (Mat.27:59-60)

    Ik denk dat het verstandig is om deze lijn te blijven volgen. Er gaat m.i. een symboliek van uit die niet genegeerd mag worden. Je kunt je afvragen of we ook gebonden zijn om dit te doen. Er bestaan immers geen directe geboden die dit voorschrijven. Naar mijn inzicht doet voorbeeld volgen. Ik meen dat de Bijbel ook duidelijk is omtrent dit soort indirecte geboden zoals ik het voorbeeld van begraven dan maar stel:

    Want al wat te voren geschreven is, dat is tot onze lering te voren geschreven, opdat wij, door lijdzaamheid en vertroosting der Schriften, hoop hebben zouden. (Rom.15:4)

    En deze dingen alle zijn hunlieden overkomen tot voorbeelden; en zijn beschreven tot waarschuwing van ons, op dewelke de einden der eeuwen gekomen zijn.
    (1Kor.10:11)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *