De ware Valentijn!

Valentijn_hartje_boek_Korinthe

Op 14 februari is het weer zover: Valentijnsdag. In de Verenigde Staten van Amerika, in Brittannië en tegenwoordig in een groot gedeelte van West-Europa een redelijk gevierd fenomeen, dat vooral gestimuleerd en gepropageerd wordt door de commercie.

Op Valentijnsdag wordt door de Rooms-Katholieke Kerk de sterfdag herdacht van een door deze kerk heilig verklaarde bisschop uit de derde eeuw. Hij werd door de Romeinen omgebracht vanwege zijn geloofsovertuiging en stierf dus de marteldood.

In de vroege kerkgeschiedenis worden twee heiligen genoemd die de naam Valentijn dragen, maar het is heel goed mogelijk dat het in feite maar om één en dezelfde man gaat. Het ene verhaal vertelt over ene Sint Valentinus, bisschop in Terni, een plaats ± 100 km ten noorden van Rome. Hij werd op 14 februari, rond het jaar 270, in Rome om zijn geloof met het zwaard onthoofd.

Ook bestaat er een verhaal over ene Sint Valentius, die bisschop was in de tijd dat Marcus Aurelius Valerius Claudius (Claudius Gothicus ofwel Claudius II) op de keizerlijke troon in Rome zat. Deze Claudius II regeerde van september 268 tot januari 270 na Chr. Over deze Sint Valentius wordt verteld dat er op zijn gebed wonderen gebeurden. Ook hij stierf op 14 februari de marteldood. Dit moet in het jaar 269 of 270 zijn geweest, want hij werd tot de dood veroordeeld door Claudius II. De waarschijnlijkheid dat het om één en dezelfde man gaat is dus groot.

Het verhaal over St. Valentijn

Het verhaal over St. Valentijn gaat als volgt: Het Romeinse keizerrijk waarover Claudius II heerste was erg groot en om de grenzen van dat Rijk goed te bewaken was een enorm leger nodig. Om ervoor te zorgen dat zijn legionairs, die in verre oorden hun plichten vervulden, niet al te veel naar huis zouden verlangen, verbood Claudius hen om te trouwen. Een vrouw en kinderen thuis was een onwelkome afleiding, die de keizer wilde voorkomen.

Op een dag kwam er bij bisschop Valentijn een jong stel met het verzoek om hen in het huwelijk te verbinden. De jongeman was legionair en de jongedame een christin. Valentijn vond dat de liefde zwaarder moest wegen dan de wetten van de keizer en willigde hun verzoek in. Dit werd natuurlijk al gauw bekend bij andere trouwlustige legionairs en spoedig kwamen meerdere paren met hetzelfde verzoek.

Valentijn werd echter verraden en gearresteerd. Hij moest voor keizer Claudius verschijnen en hij maakte van de gelegenheid gebruik en probeerde de keizer te bewegen tot geloof. Claudius nam hem dit niet in dank af en veroordeelde Valentijn tot marteling en onthoofding.

Terwijl hij in de gevangenis zat, kwam er een belangrijk man bij Valentijn met de vraag of hij zijn blinde dochter kon genezen. Valentijn kon nog wel voor een geneesmiddel zorgen, maar dit mocht niet baten. De vader van het meisje probeerde wanhopig om de terechtstelling van Valentijn te verhinderen, maar ook dat had geen succes.

De avond voor zijn onthoofding stuurde Sint Valentijn een brief naar het blinde meisje. Zij ontving deze brief na zijn onthoofding en bij het openen viel daaruit een gele bloem. (Als mensen hem om raad hadden gevraagd gaf hij altijd een bloem, vandaar de bloemengroet op Valentijnsdag.) Het meisje wilde de brief van Sint Valentijn graag lezen en terwijl zij met haar blinde ogen in de richting van de brief staarde, gebeurde er een groot wonder. Plotseling werd zij ziende! “Van je Valentijn” kon zij met haar eigen ogen lezen! Het verhaal vertelt dat haar vader zich daarna bekeerde tot Christus.

De Here Jezus Christus in het verhaal van Valentijn

Of dit verhaal nu waar gebeurd is of niet, wij kunnen hierin een belangrijke boodschap vinden. In Sint Valentijn zien wij een afbeelding van de Here Jezus Christus.

Hij kwam, om door alle wetten en regels heen, voor ons een weg te banen naar Zijn grote Liefde.

Hij heeft laten zien dat Liefde belangrijker is dan welke regels en wetten ook.

De wetten en regels veroordeelden Hem hiervoor tot de dood, maar voordat Hij – na Zijn opstanding – uit ons gezichtsveld verdween, liet Hij ons Zijn liefdesbrief na: de Bijbel. Zijn eeuwige, onveranderlijke en leven gevende liefdesverklaring.

Als wij een ernstige poging doen om die brief te lezen en te zien wat Hij ons te zeggen heeft, dan opent Hij ons de ogen. Dan worden we ziende. Dan zien we de Here Jezus Christus, onze ware Valentijn en ontmoeten Hem. Dan zien wij onze Heer met eer en heerlijkheid gekroond en leren we de zin van het leven verstaan. En door middel van Zijn brief, maakt Hij ons dan weer levende brieven van Hem aan anderen. Hij schrijft Zichzelf in onze harten en gedachten en daardoor in onze handel en wandel, zodat wij Zijn Woorden, Zijn Brief van Liefde en Genade weer kunnen doorgeven aan anderen.

2 Korinthe 3 : 3

Gijlieden zijt onze brief, geschreven in onze harten, bekend en gelezen van alle mensen; Als die openbaar zijt geworden, dat gij een brief van Christus zijt en door onze dienst bereid, die geschreven is niet met inkt, maar door den Geest des levenden Gods, niet in stenen tafelen, maar in vlezen tafelen des harten.

2 Korinthe 5 : 19, 20

Want God was in Christus de wereld met Zichzelven verzoenende, hun zonde hun niet toerekenende; en heeft het woord der verzoening in ons gelegd.
Zo zijn wij dan gezanten van Christus’ wege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christus’ wege: laat u met God verzoenen.

1 Korinthe 13 : 13

En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *